"Dat is een gemakkelijk kind."
"Je hoort ze niet."
"Geen omkijken naar."

Met andere woorden, gehoorzaam, doet wat er gevraagd wordt. Op een of andere manier is dat al eeuwenlang een waarde die wordt nagestreefd.

Waarom?

Het is gemakkelijk. Geen tegenspraak. Geen gedoe.
Voor de volwassenen.

Maar waar brengt het je kind?
Ze doen wat er gevraagd wordt.
Er wordt niet zelf nagedacht. Er wordt gevolgd. Soms omdat het zo verwacht wordt, vaak vanuit angst voor commentaar of het niet goed genoeg te doen.

Die angst blokkeert het zelf ontdekken, de mogelijkheid om te groeien en het anders te doen.
Gehoorzaamheid brengt ook weerstand mee.
Dat klinkt tegenstrijdig, maar dat is het niet.
"Wat moet " - heeft dat effect.

In kleine dingen of in grote.
Meteen of op later tijdstip.

Waar gehoorzaamheid verwacht wordt, zal de ruimte beperkt worden in samenwerking, uiten van emoties en het gevoel van onvoorwaardelijk gezien te worden.

In alle facetten.

Dan wordt het stiekem, vanuit angst en enkel op de buitenste laag verbinden.

Wat als je voor de binnenste laag ging?
Voor kracht en autonomie, connectie in het kwadraat?

Wat brengt dat voor je kind?

Geluk, zelfvertrouwen en een geliefd gevoel waarbij hij met veel goesting de wereld ontdekt en tegemoet gaat...