"Ik blijf bij je popjes, no worries."
Nabijheid en liefde.
Wat een kracht.

Wat ze speelt, beleefde ze zelf. Haar mama bleef bij haar, naast haar bed in het grote bed.
Het zorgt voor geruststelling en gezelligheid.
Je kind neemt zoveel bewust en onbewust van je op.In taal, beweging, gewoonten en mimiek.

Je bent het. De ster, het model, de held, de bliksemafleider, de speelkameraad...

Je bent het allemaal. Ook al besef je het niet altijd.
Van je eigen ouders heb je zelf veel opgenomen, ook bewust en onbewust.

Sommige dingen vind je bewust heerlijk en wil je niet liever dan ook aan je kind doorgeven.
Andere zaken stop je liever weg, wil je anders doen maar je weet niet altijd hoe of heb je anders geleerd en weet je niet.

Zo heb je misschien bij je ouderlijk gezin dat teamgevoel kunnen ervaren, werd de liefde naar elkaar uitgesproken en getoond. Maar zou je liever het ruziemaken of de grote emoties anders willen aanpakken. Of misschien wil je net meer letterlijk zeggen aan je kind "ik hou van je", omdat je dat te weinig zelf gehoord hebt.

Dit alles breng je mee in de opvoeding met je kind. Waar heb je zelf naar verlangt of wat vond je helemaal prima ...

Vanuit welke vibe je ook handelt, je kind neemt dit op en spiegelt zich daaraan.

En wanneer je je eigen handelingen bij je kind ziet terugkomen, zie je zo oprecht wat je kind heeft opgenomen. En dat is soms heel schoon en soms wat minder.

Dat geeft dan weer mogelijkheden om ons te laten stilstaan bij ons eigen groeipotentieel, maar wel met veel liefde voor onszelf.

Want hoe zalig is dat eigenlijk om dagelijks een idool te zijn 🥰😊!