"Mama, waar heb je pijn?"
"Hier zo aan mijn arm en een beetje hoofdpijn."
Ik had me laten vaccineren.

"Ik hou zo van jou, mama. Ik wou dat je nooit pijn had."

Ik knuffelde mijn dochter. "Ik zou ook willen dat jullie nooit pijn ervaren.
Dit gaat voorbij, maar soms heb je nog andere pijn die je niet echt ziet."

"Ja, pijn aan je hart. Je huilt dan in je hart. Ik heb dat al meegemaakt. Dat is wanneer iemand lelijke dingen zegt. En dan doet dat pijn, want ik denk dan dat die lelijke woorden echt zijn. Dat ik echt zo ben dan. Als iemand dan sorry zegt of me een knuffel geeft of naar me toe komt, dan is het terug oké. Het is dan oké, omdat ik dan weet dat die woorden van daarvoor niet echt waren."

Ik sta dan even paf. Mijn dochter dat zo helder maakt wat pijn kan zijn en waarom dat goedmaken zo belangrijk is voor haar.
Kinderen weten wel echt tot de essentie te plaatsen wat er bij hen leeft. Ze blijven dicht bij zichzelf en hoe zij de wereld ervaren. Soms kunnen ze het nog niet verwoorden en is het zoeken. Op andere momenten raken ze je met woorden en doen de onze er niet veel toe. Enkel onze nabijheid en echtheid.

In het traject "Groot in iets klein" komt het thema pijn ook aan bod. Terwijl ik net nog even aan het denken was over de post van vanavond, kwam niet veel later dit gesprekje aan bod. En dacht opnieuw het gaat altijd over groots zijn in kleine dingen, zowel je kind, als jij - als ouder.

Meer info over het traject vind je in deze link ;)