Hecht zijn, verbinding met elkaar, nabij, veilig gevoel...

De kern ligt in empathie, ten volle in de schoenen van je kind gaan staan. Wat voelt hij? Wat denkt zij op het moment van boosheid?

Empathie is eigenlijk van nature in ons allen aanwezig, doorheen de tijd is dit niet altijd gevoed, waardoor er wat mist over hangt.

Zo probeer ik deze post te typen, terwijl mijn dochter hier vele tekeningen komt brengen en vertelt wat er nog moet worden afgewerkt aan de tekening 'Jij gaat deze kant kleuren en ik de andere kant, ok? '. Mijn andere dochter komt ook de bureau in, om te vragen wanneer ik terug boven ben. 'Ik ben zo graag bij jou, mama'.

Voila, daar is de kern! Nabijheid, echt jezelf zijn en inleven in de andere. Ik zou me kunnen opboeien dat ik niet kan verder doen, irritatie zou opkomen...in plaats daar van voel ik 'go with the flow', aandachtig zijn in het moment...
Beetje later 'ok mama, nu gaan we naar boven, tot sebiet e'