"Samen spelen, samen delen", een veelgehoorde quote.

"Dat is van mij, ik wil dat ook." "Ik wil daar nu mee spelen".

Misschien zegt je kind niets, maar neemt hij het speelgoed af of geeft een duw om de geliefde auto of pop te verkrijgen.

En eigenlijk is dat heel normaal.

Je peuter/ kleuter is nog volop bezig met zichzelf te ontdekken en het duurt echt wel een hele tijd totdat hij zich in iemand anders zijn gevoelens kan inleven. Zijn brein is zover nog niet.

Je peuter heeft net ontdekt dat hij een eigen ik heeft en wil dat ten volle ervaren. "Ik wil dat, nee, ...". Ook al weet je kleuter dat al iets beter, hij struggelt met het nog ten volle inleven, zeker als hij zelf zo graag dat speelgoed wil.
Het is ook heel belangrijk dat kinderen dingen voor zichzelf kunnen hebben en daar ook zelf over kunnen beslissen. Als ouder heb je ook graag je eigen boek, computer en gsm. Dat is bij je kind niet anders. Iets hebben, iets koesteren zorgt ook voor een autonoom gevoel.

En net daar is je kind heel erg in ontdekking.

Natuurlijk is speelgoed afpakken of iemand duwen niet te bedoeling. Maar een slagzin als "samen delen, samen spelen zal dat niet verhelpen".

Ondersteun je kind door te beschrijven wat er gebeurt. "Ik zie dat je heel erg die auto wil en je zus is daarmee aan het spelen. Dat is lastig, zullen we ondertussen een muziekje opzetten in afwachting of samen een ander spelletje doen, sebiet is de auto wel vrij." Of op voorhand de spelregels visualiseren als het over iets gaat waar vaak ruzie over komt.

Zo ben jij geen politieagent, enkel de reminder als dat nodig is.
Hoe kijk jij er tegen aan?