Vergeet het zinnetje “samen spelen, samen delen”. Vaak wordt dit al gezegd in de crèche of bij de onthaalmoeder en in de kleuterklas. Het is goed bedoeld, het wil je kind iets leren en dat is mooi.

Alleen is de timing niet ideaal. Een peuter weet nog maar net dat hij los van zijn ouders kan functioneren. Dat hij zelf iets kan ondernemen, dat hij ja en vooral nee kan zeggen. En niet 1 geheel is met zijn ouders.

Samenspelen en delen is nog niet mogelijk.
Zelfs als hij dat zou willen. Een peuter is van nature gericht op zichzelf, dat hoort net bij de ontwikkeling. Zo kan hij zelf de wereld ontdekken en zelf ervaart wat lukt en wat niet.

Delen vraagt je kunnen inleven in de ander en daarnaar handelen. Dat is heel complex.
Rond 5 jaar komt daar stilaan verandering in.

Niet meteen en nog maar beperkt gericht op de ander - maar het inleven wordt met momenten mogelijk. Dan zal hij het van harte kunnen doen, meer vanuit zichzelf. Niet omdat je het zegt als ouder of dat het moet.

En daar heeft hij het meeste aan.