Tijd is een van de grootste triggers.
Het zorgt voor druk, stress, waardoor alles snel snel moet gaan.

Tijd geeft ook de nadruk op productief zijn, op zo efficiënt mogelijk de tijd invullen.

Ook met onze kinderen.
En misschien heb je het al gemerkt, maar je kind laat zich niet opjagen.

Waarom?

Voor hem bestaat tijd niet echt. Het is iets waarvan hij merkt dat het voor grote mensen belangrijk is.

En misschien daardoor mee de stress ervaart of ook gewoon zich er niets van aantrekt.

Hij zit in een andere tijdzone.
In het nu.

En de volwassenen zijn in de tijdzone: toekomst, wat er komen gaat.

En dat botst af en toe. Of veel.

Wat als je de tijd wegdenkt.

Wat gebeurt er dan?
Je gaat niet extra lanterfanten, maar je houdt niet heel de tijd de klok in de gaten...

Je jaagt niet af, maar je gaat wel in het nu mee van je kind. En dan ga je merken dat je kind ook mee in jouw nu-moment gaat.

Wat zou er dan gebeuren?
Het gaat ook 😉

En je bent ook op tijd, alleen ben je er op een heel andere manier geraakt.

Wat denk je, proberen?