Mama of papa zijn, het blijft een heel proces... de ene moment loopt alles van een leien dakje en voel je je in je nopjes...en andere momenten hoor je je alleen maar nee zeggen of boos worden...

Vreemd? Nee!
Doorheen de tijd is er het idee ontstaan dat je als volwassen persoon altijd alles moet weten, alles onder controle moet hebben, dat alles vlot moet gaan ... anders heb je gefaald.

En ook al merk je wel dat er heel wat beweging is om zachter voor jezelf te zijn, toch blijft het strenge stemmetje in je hoofd vaak maar lekker doorgaan!
Betekent dat het dan altijd op en neer is van "in je nopjes tot boos en dan weer terug"? Ook niet!
Het op zoek gaan naar je triggers kan helpen. Wat zijn momenten op een dag dat je het snel voelt stijgen in jezelf...

Het helpt enorm een soort analyse te maken van je dag.
"Wat triggert mij en wanneer word ik snel getriggerd?"
Je zal merken dat het vaak dezelfde dingen zijn die ervoor zorgen dat je je emmer snel doen vollopen. Wanneer je deze ontdekt, kan je er anders naar gaan kijken...

Soms zal je door te anticiperen het anders doen en soms loopt je emmer toch over...dat is ok...

Wanneer je aan je kinderen uitlegt..."Ja, jongens dat ging even niet, mijn emmer liep even helemaal over...sorry dat ik jullie heb laten schrikken...heb nood aan..."

Zo geef je inkijk in jezelf en leren kinderen ook van jou dat het ok is om heel verschillende emoties te voelen en leren ze er mee om te gaan als het even niet gelukt is...

Ken jij je triggers? En wanneer word je vooral getriggerd?

--> mijn triggers: tijdsdruk, (on)gezond eten, (on)bewust zijn van hoeveelheid speelgoed/cadeaus, weinig orde in huis...

Ben benieuwd naar de jouwe!