Ik zit op de trein van Oostende naar huis.
Alleen op de trein.
Als kind was dit het ultieme beeld van zelfstandig en groot zijn.

Zo ging ik wanneer mijn mama, mijn zus en ik het openbaar vervoer namen standaard een paar rijen voor hen zitten op een éénpersoon-stoeltje. Ik wou dat de andere mensen dachten dat ik alleen de bus nam.

Mijn mama speelde het mee en gaf een subtiel teken als ik moest bellen.
Ik vond dat heerlijk en nog steeds.
Kan daar nog altijd van genieten.

Toch was dat niet op alle domeinen zo, ik zocht mijn ouders heel vaak op ter geruststelling.
Zelfstandigheid is iets dat groeit, bij iedereen op een eigen tempo. Iets dat niet geforceerd moet worden.

Ook al is het iets dat als heel belangrijk wordt geacht - dat kinderen zelfstandig zijn.
En liefst zo snel mogelijk. Waarom?
Geen idee.

Het komt op zijn tijd als je kind voldoende vertrouwen heeft en zich veilig voelt. Tot zolang komt hij bij jou even aftoetsen of het oké is.
Zo mooi dat jij die persoon bent.

Overhaast die zelfstandigheid maar niet - het gaat allemaal al snel genoeg.

#hechtouderschap #zelfstandigheid #emoties #ontwikkeling #nietoverhaasten #groei #natuurlijkouderschap #bewustouderschap #onvoorwaardelijkouderschap