11 jaar geleden liep ik in de zon en deed een grote wandeling in de buurt.
Ik had met mijn dochter in de buik afgesproken dat ze mocht komen ;)
Effectief zondagavond braken mijn vliezen.

Het eerste wat ik deed, was lachen om de timing.
Een ongelooflijk gevoel kwam op - het onwaarschijnlijke ging gebeuren.

Thuis kwam de vroedvrouw en rond half een gingen we richting ziekenhuis. Daar voelde het erg warm en kreeg ik het wat benauwd. Door de lieve zorgen van de vroedvrouwen beterde dat gauw.

Mijn dochter lag niet helemaal juist, als sterrenkijker klaar om zo de wereld te ontdekken. De gynaecoloog probeerde haar nog te draaien. Iedereen kreeg een taakje. Ik vroeg wat ik moest doen. Hij lachte, “gewoon wat u aan het doen bent”.

We lachten in het moment dat er toe deed, want het ging niet makkelijk.
Ik had alle vertrouwen in de gynaecoloog en de vroedvrouwen.

Was zo bijzonder, iedereen in slaap en ik ging leven brengen. Zo wonderlijk.
Plots was ze daar, als sterrenkijker.

Ik zag daardoor als eerste het prachtige gezichtje van onze dochter. Ik vond het adembenemend. Het voelde als elke dag jarig zijn.

Toen we met ons drie alleen waren, belde ik mijn ouders op. Mijn liefste mama kon er niet van over dat ik zo helder klonk en vroeg om het heel het verhaal van de bevalling nog een tweede keer te vertellen. En mijn voke dacht dat ik nog moest bevallen.

Ieder jaar opnieuw beleef ik deze momenten terug. Bladerend in fotoboeken en voelend wat ik toen ook voelde. Onvoorwaardelijke en ongelofelijke liefde, zo kwetsbaar en tegelijkertijd zo allesomvattend.

En zo wordt mijn oudste dochter deze nacht om 4.07 11 jaar.
Ontzettend dankbaar 🧡

#hechtouderschap #hechting #ontwikkeling #verjaardag #eerstekeermama #onvoorwaardelijkouderschap #bewustouderschap #geboorteverhaal #10maart #dochter