Boos zijn is iets dat we graag snel willen omkeren, wegduwen. Een emotie die we zelf niet graag voelen en ook bij ons kind vaak heel wat teweeg brengt.

Op zich heeft boosheid, net als alle andere emoties, een heel belangrijke functie. Het maakt ons alert voor iets, iets dat ons in actie-modus brengt.

Het vervelende is dat we vaak onze boosheid uiten met rakende woorden of heftige gebaren of net in stilte. En dus helemaal voorbij gaan, wat er precies speelde.

Wat was net de trigger, wat gebeurde er net voor je boos werd, hoe kwam het dat je niet kalm kon blijven?

Wel het kan vanalles zijn.
En ja, ik word ook boos.
Soms heftig en soms ook heel kalm.
Wanneer het stijgt en mijn emmer overloopt, voel ik ook schaamte...
Want ja, ik dien beter te weten.
De kritische stem voor mezelf is dan enorm.

En zelfs dan, kan je het keren. In een fractie van een seconde. Je voelt de liefde, je voelt je boosheid.

Je kan in je boosheid opgaan. Je bent nu toch al zover, dus gelijk halen is dan het minste. Dan sta je in jij-zij.

Of je kijkt naar wat de boosheid zeggen wou, wat zit er achter.
Wat heeft je geraakt?
Het brengt je dichter.

Sorry zeggen, sorry doen en vragen om opnieuw te beginnen is een van de mooiste dingen die je op dat moment kan doen.

Niet makkelijk, maar echt te leren.
De schaamte voorbij, de liefde voorop en samen er doorheen.

Ik wou al langer meer aandacht geven aan de emotie boosheid en daarom staan de hechte themasessies van mei in het teken van de "Kracht van boosheid".

Hoe je schakelt, hoe je het keert en op welke manier je verder gaat...