Het traject van leren fietsen staat in mijn hart gegrift! Beide dochters waren gefascineerd door het fietsen, ieder moment werd benut om te oefenen, oefenen...Evenwicht zoeken, sturen naar de juiste richting, voeten op de pedalen houden, remmen...een hele onderneming!

Soms ging het wat stroever, andere momenten vlotter... Het moment vooraleer mijn dochter kon fietsen, weet ik nog goed. Het ging net vooraf aan een frustratiemoment. Mijn dochter wou het kunnen en het lukte niet op de manier dat ze voor ogen had!

We stonden samen een tijdje naar de fiets te kijken. Ik zei niet veel. 'Ok mama, ik ga het nog eens proberen.' Mjin hart verwarmde zich. En daar ging ze, helemaal alleen zonder dat ze het door had. Toen ik het haar vertelde, schitterden haar ogen. Ze fietste naar huis en vertelde alles in detail aan papa, dat het eerst niet lukte, dat ze dan toch probeerde en dan dat het ineens lukte. Toen zei ze: 'mama, zullen nu het liedje opzetten van 'ik kan fietsen' van Kapitein Winokio?' En we vierden al dansend.

Mijn jongste dochter had meteen door toen ik haar losliet. Ze riep: 'ik kan het alleen!'. Ik zei:'Ja, je kan het alleen!'.

In mijn vorige posts had ik over belonen en complimenten geven, dat dit niet echt een groeibevorderend effect heeft. Maar wat als je toch wilt laten zien dat je trots bent of dat je graag een compliment wilt geven?

Wel haal het oordeel er uit. We hebben de neiging om al de acties van onze kinderen te evalueren. Om ze te stimuleren, hoef je ze niet te beoordelen. Wat wel? Door aandachtig en betrokken te zijn naar je kind en dit in combinatie met liefde gebaseerd op liefde. Zonder voorwaarde en oordeel.

Toen mijn dochter haar ogen schitterden, zei ik niets. Mijn oordeel was daar niet op zijn plaats, ze voelde wat het moment voor haar betekende. En dat is genoeg. Mijn jongste dochter riep zelf enthousiast 'ik kan het alleen', ik herhaalde wat ik zag. Natuurlijk was ik enthousiast en trots. Dat hoefde ik niet te vertellen. Ze voelde dat in het meebeleven van het moment. Wanneer ik zou gezegd hebben hoe het geweldig het was, had dit ervoor gezorgd dat het praten en denken over wat ze deden, zou stoppen. Het vieren van het moment met 'ik kan fietsen', zorgde net voor een samen-zijn en dat de aandacht bij mijn dochter lag en niet wat wij er van vonden.

#vierenvanhetmoment #onvoorwaardelijkeliefde #zonderoordeel #samenbeleven