Alle ouders willen niets liever dan een hechte relatie met hun kinderen. Kinderen willen niets liever dan ouders waar ze altijd terecht kunnen, zichzelf kunnen zijn, vertrouwen hebben, een basis voelen.
Fijn!

Toch blijkt het in de dagelijkse realiteit niet altijd zo makkelijk om dit op te bouwen en dit te behouden.

De maatschappelijke ideeën die al decennia lang meegaan en vandaag de dag ook nog gehanteerd worden, bemoeilijken deze hechte relatie. Waarom?
Deze gaan er nog steeds vanuit dat een kind en een ouder enkel gedrag stellen. Niet meer dan dat. Op basis daarvan zijn er heel wat technieken ontworpen om zo efficiënt met elkaar om te gaan.

Denk maar aan beloningstechnieken (stickerkaart, cadeautjes, punten...), strafsystemen (time-out, negeren, verbieden...). Opvallend hierin is dat het kind enkel de focus krijgt. Het gedrag van het kind wel te verstaan. Op die manier wordt het kind gereduceerd tot zijn gedrag.

Ieder van ons toont niet enkel gedrag, het gedrag is eerder een gevolg van wat er binnen in ons speelt. Emoties, gedachten vroegere ervaringen, dragen allemaal bij tot hoe we ons gedragen. Wanneer we zelf enkel op ons gedrag worden aangesproken, zullen we ons vaak niet ten volle erkend voelen. Dat is niet anders bij onze kinderen.

Daarom is het wel belangrijk om stil te staan bij wat er leeft in ieder mens(je) hoe klein ook...want dat zal de basis vormen voor zijn gedrag. Maar belangrijker, het zal de basis vormen voor zijn zijn!