Ik stond in de gang, moe van een onderbroken nacht te wachten om te vertrekken. Ik dacht aan alle to do's van de dag en wat er anders liep dan voorzien.

Mijn dochter trok haar jas aan en zei "Mama, je ziet er een beetje verdrietig uit. Wat is er?"
Ik antwoordde op haar vraag, maar mijn hart voelde licht.

Ik lachte voor de woorden die ze gebruikte.

Puur. Zonder oordeel. Liefdevol. Connectie.
De verandering, de switch, de twinkeling die in deze woorden ligt.

Een andere pad dat bewandeld wordt. Een weg van openheid, emoties die benoemd worden en de kwetsbaarheid die net de kracht is.
En er is niets heerlijkers dan de wederkerigheid ervan zelf te ervaren.

En nee, dat is niet ineens uit de lucht komen vallen. Maar het voelde goed en juist. Er zijn veel stappen voor gezet. Ik wil niets liever dan jou dit ten volle te laten ervaren en laten zien welke stappen er te zetten zijn om tot dit te komen.

Ik wens je dit zoo toe, want het voelt als oneindige stromende yes-vibe, tienduizend dansjes in de living, de beste thee ever, de zee in zijn mooiste setting en een flow van echtheid en ontroering tegelijkertijd...

Alle info over die prachtige Jij-Ik-Samen traject vind je in deze link.