Mijn dochter houdt van cadeaus (wie niet natuurlijk), maar soms vind ik het moeilijk als ze er naar vraagt. Er naar vragen doe je toch niet, je hebt al veel en af en toe zomaar een cadeautje geef ik graag als verrassing, maar niet overdrijven. Het materiële is al zo aanwezig vandaag de dag.

En dat zijn mijn gedachten en verwachtingen. Ik wil haar rijkdom bijbrengen dat verder gaat dan het materiële.

Vandaag wilde ze graag naar de winkel gaan met haar portemonnee en gaan kijken naar de Barbies. Ik zei "ok, maar ik ga niks kopen, want de cadeaus zijn voor festiviteiten en de laatste tijd zijn er al onverwachte cadeaus geweest en het lijkt anders nooit genoeg."

Mijn dochter begreep het en we gingen. We keken en toen zag ze een prachtige Barbie met kleertjes bij. En de emotie werd te groot, ze wilde zo graag die Barbie anders zou die weg zijn tegen de feesten. Ze werd boos en verdrietig.

Ik toonde begrip maar voelde ook meteen het oordeel komen "van zie je wel, je wilt het weer hebben, dat wil ik niet..."

En toen voelde ik me verharden in voet bij stuk houden van "we gaan dat niet kopen". En hierdoor voelde ik twijfel meteen opkomen en kwam de vraag op: "hoe wil je wat je belangrijk vindt overbrengen en dat ze er echt iets mee kan?"

Wantrouwen of vertrouwen?
Dwang of vrijheid?
Alleen of samen?

Ik vertelde haar dat ik het lastig vond al het materiële en dat ik dacht dat het volgende keer dan terug hetzelfde zou zijn,bij iets anders dat ze wou.

"Mama, je vertrouwt me niet." En toen dacht ik "nee dat doe je niet, Jesse." Alfie Kohn kwam in me op: vertrouwen, geef je kind autonomie en ga uit dat ze wel met jou de verbinding kan aangaan.

"Ok, ik vertrouw je." Ze lachte. "Je kan op me vertrouwen, ik ga niet meer naar cadeaus vragen."
"Je mag wel zeggen als je iets graag hebt e, dan onthouden we dat voor de feestmomenten."
"Ja! Dan zeg ik nee, ik ben het aan leren en je helpt me dan wel é mama, om te zeggen dat we het onthouden voor de feesten."

En we gingen naar de kassa in vertrouwen en je kan zeggen "ze heeft het goed geregeld". Maar dan denk ik "nee, we hebben het samen goed geregeld."

We hebben elkaar au serieus genomen en vanuit vertrouwen gehandeld.