Bijna zes jaar geleden werd ik voor de eerste keer mama! Iets dat ik ervoer als alle dagen jarig zijn (en wie mij kent, jarig zijn = hoogdag) en tegelijkertijd constant zoekende, want wat krijg je veel advies en tips! ‘Je moet er niet altijd meteen naar toelopen’, ‘ze moet ook leren zelf in te slapen en in haar eigen bedje’, ‘je moet ze niet zoveel pakken’… Niet met slecht bedoelingen, toch zorgde het voor meer twijfel en voor een ongemakkelijk gevoel bij mij. Een gevoel dat onnatuurlijk aanvoelde.

Toen is in mijn hart ‘Hecht’ ontstaan, niet met die naam en idee voor wat er nu komen gaat. Wel de overtuiging om te zoeken naar een andere manier van omgaan, om een hechte relatie uit te bouwen met mijn dochter. Een overtuiging dat we maatschappelijk gezien ver zijn afgedwaald van waar het eigenlijk over gaat, namelijk: nabijheid, liefde en veiligheid. En alles groeit daar uit verder.
Het is zo knap om te zien hoe de fysieke bouw van een baby daar is op afgestemd.

Bij de zoogdieren kan je een onderscheid maken tussen vluchters, verstoppers en dragers. Vluchters zijn zoals paarden en herten, ze komen in één, twee drie op de wereld en kunnen met de stevige melk van de moeder meteen de wereld zelfstandig verkennen! De verstoppers zoals konijnen en vossen… zijn erg afhankelijk van hun moeder. Ze krijgen een verzadigende melk, omdat de moeder vaak op pad is en dat de jongen stil in de veilige basis kunnen blijven. Dan zijn er nog de dragers, zoals apen en kangoeroes. Ook helemaal hulpeloos als ze geboren worden, hebben geregeld melk nodig en heel veel nood aan contact. Zo kunnen de hersenen zich nog verder ontwikkelen.

Rarara wat zijn wij? Dragers ;)!
Je kan zien als een baby wordt opgepakt, dan zal hij een soort kikkerhouding aannemen, perfect om gedragen te worden. Onze hersenontwikkeling is nog maar voor 25% gevormd bij de de geboorte, deze zal vooral groeien door lichamelijk contact.

Fysieke contact zorgt voor een veilig gevoel. Wat kent een baby van in je buik? Je stem, wiegende bewegingen, nabijheid… Dit zullen ook de dingen zijn die buiten de buik hem zullen gerust stellen. Zo moet er geen overlevingsstrategie worden ingezet om de wereld te verkennen. Het is best wel overdonderend om op de wereld te komen, al die impulsen: licht, lawaai, snelle acties…
Wanneer het te veel wordt, zal de baby het duidelijk maken door te huilen. Wennen aan de wereld…met onze fysieke nabijheid en de oxytocine, die automatisch vrij komt bij contact, zal dit de aanpassing verzachten….