Hier zit ik, op een bankje onder een treurwilg en de zon die op mijn gezicht valt.
De kerktoren sloeg net half.
Zo rustig...

Ik weet weer meer dan ooit wat mijn grootste trigger is... de tijd!
Ik doe graag veel en altijd ten volle...en dan stroomt er veel energie. Dat brengt ook wel onrust. Hier zitten schrijven geeft me een heerlijke rust...

Wanneer je je trigger kent, kan je er bewuster mee omgaan. Al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. In de rush van alle to do’s is dat geen vanzelfsprekendheid. Mijn vader zei vroeger het Chinese spreekwoord ‘ ben je gehaast, ga dan zitten’.
Niet dat dit telkens werd gedaan, maar door het al uit te spreken kwam er meer rust.

Bij het begin van onze week weg hadden we met ons vier overlegd wat ieder zijn lastigheden waren en dat we dit wat anders gingen doen.

De ene dochter koos voor minder lastig worden bij afbouw van iets leuk, de andere dochter voor boosheid uiten op minder felle manier, mijn man voor meer te reflecteren en mijn punt was me minder lastig maken in de tijd...

Tijdens een badmoment van mijn dochters voelde ik me onrustiger worden, het werd al laat en de tijd tikte verder 😉

Mijn dochter had mijn onrust opgemerkt en zei ‘Mama, je ging je toch niet lastig maken in de tijd.’
‘Je hebt gelijk,’ zei ik en zuchtte lachend.
Mijn dochter hield me een spiegel voor en dat was fijn.

Als ouder geef je verschillende richtingen aan, zodat je kinderen ten volle kunnen groeien ... en op die weg groei jij als ouder ook.

Als ouder en als mens groeien we. Het is zo mooi als onze kinderen onze triggers aanwijzen, zo worden zowel jij als zij zich bewust van onze imperfecties en dat is eigenlijk echt gewoon ‘show’! Echt naar elkaar en heel dichtbij✨