Wat een heftig dagje, weekje kan deze stap zijn. Eerste keer naar school, eerste keer naar de lagere school, middelbaar of gewoon een nieuw klasje. En zo gewoon is dat niet. Ook hier was de spanning voor het eerste leerjaar vermengd met nieuwsgierigheid.

De spanning die je kind voelt, het verdriet, de angst van "mama, je laat me toch niet alleen" of "komt het wel goed hier?" is heftig en tegelijkertijd heel normaal.

Je kind kent de omgeving, de juf/meester nog niet en ineens moet hij het vertrouwen. Kan hij het vertrouwen is er onbewust. Vertrouwen dat het daar oké is. Ook al leek het al wel fijn toen je kind al eens ging kijken in de klas. Maar vandaag was het toch ineens voor echt. Een band is er niet ineens en dat is logisch, maar dat maakt het zeker voor de kleinsten extra moeilijk. Vertrouwen heeft hij wel in jou en daarom wil je kind niet dat je vertrekt of klampt hij zich aan je vast.

De onwennigheid, het verdriet, je voelt het allemaal van je kind. En het komt ook hard binnen. Wanneer
het vanochtend moeilijk ging, voel je je gewrongen in je gemoed en is dat vaak het enige waar je aan denken kan.

Je lieverd zal extra bij je komen bijtanken en in zijn verhaal of spel komt het misschien naar voor om zo de verwerking aan te gaan. Je komt er veel door te weten of ga zelf het spel aan en speel het afscheid met de pop of beer.

Wanneer je kind wat ouder is, voel de ruimte die nodig is om er iets over te zeggen:
"Je kent de juf nog niet goed, dat is spannend...." Misschien komt er dan een verhaal of reactie, misschien ook niet.

Reik iets aan "iemand leren kennen, duurt een beetje, wie weet is ze wel heel grappig of kan ze leuk vertellen. Je vorige juf kende je in het begin ook niet.." Ook hier komt er dan soms naar voor wat ze net al wel hebben ontdekt van hun juf/meester.
Heel veel knuffelen, spelletjes spelen, zorgt ook voor nabijheid en voor spanningontlading.

En kijk ook naar jezelf, want hé ook super heftig voor jou... Je hart gaat naar alle kanten en we willen graag dan gewoon kei hard alles fixen en regelen. Ontlaad, laat de emoties maar even komen, laat de ratio even voor later, uiteraard komt het goed, maar daar heb je nu niet altijd veel aan...

Dus huil, zing, dans, knuffel...

En weet dat jouw nabijheid en jouw kracht het goud is dat je kind voelt en nodig heeft. Je doet het! En in dat moeilijk moment zet net zoveel liefde en vertrouwen vervat ♥️