Slapen.
Het is wat.
Bij ons is het slapen wel een ding. Net als bij alle kinderen is de overgang van dag naar nacht niet simpel.

Bij mijn dochters ook niet.
Mijn oudste slaapt tijdens de nacht muurvast, maar het in slaap vallen verloopt traag. Het echt loslaten van de dag en zich overleveren aan de nacht is moeilijk.

Mijn jongste dochter slaapt op twee minuten, maar wordt in de nacht geregeld wakker.
De lichtheid bewaren tijdens het avondritueel is niet altijd gemakkelijk.

Soms denk ik te veel aan wat nog komen gaat, dat ik zo graag wil dat het vlot gaat.
Zoals vanavond.
We hadden een zalig weekend gehad, maar waren allevier wel echt moe.

De tijd ging snel vooruit en dan voel ik onbewust dat ik al voel van "oo en nu gaat dat nog langer duren voor ze slaapt." Het duurde ook langer, geen pyjama was goed en ik begon wat korter te worden. Mijn dochter voelt dat natuurlijk en werd boos. "Ik slaap wel snel in."

Ik liet me meevoeren, ik ging in discussie. Niet goed, nooit goed. Iedereen verliest dan, je gaat altijd verder van elkaar weg.
Ik zat op bed en mijn dochter aan haar bureau.

"Ik zal een verhaaltje lezen."
"Nee, want ik wil niet dat boek."

Ik wachtte. Ik ging naar haar toe en nam haar in mijn armen. "Ik vind het niet leuk dat je zegt dat je het beu bent dat het zolang duurt", zei ze.

"Ja, dat is zo. Ik moest dat zo niet zeggen."

Ik legde uit hoe mijn avond en onderbroken nacht er vaak uitziet en dat de vertraging dan des te moeilijker is. Maar dat is mijn vermoeidheid, dat moet ik zo niet zeggen.

Ze werd rustiger door mijn rust.

"Je mag echt vertrouwen hebben in jezelf en in de avond. Wij zijn in de buurt en we horen het", zei ik. "En als er dan een boef komt?"
De angst van alleen zijn, geen bescherming kwam naar boven. We gingen er dieper op in. "Ok, mama bedankt ik ben gerust."

Ik zat nog even op bed. En ik dacht, ze heeft mijn eerdere woorden heel diep opgenomen.
"Ik hou van jou ook als ik iets beu ben, dat verandert dan niet é," ze ik. "Ik denk dan van wel," antwoordde mijn dochter.
"Ja dat dacht ik al. Ik hou altijd van jou."

Kinderen zijn altijd op zoek naar verbinding, connectie en erkenning.

En op elk moment kan je hier op terugkomen. Het is nooit te laat om op je woorden terug te komen of ze te duiden. Het maakt het voor je kind helderder.

Het geeft aan hoe jij het aanpakt en nabij komt. Dat het kan ook in moeilijke situaties.

Dat neemt je kind mee in de toekomst en hoe mooi is dat...